"Perfect Days" Filmi Üzerine: Varoluşçu Bir Bakış

"Perfect Days," sıradan gibi görünen bir yaşamın içinde derin varoluşsal sorgulamalar barındıran bir film. Minimalist anlatımı ve incelikle işlenen karakteriyle, hayatın özünü arayan izleyiciye sessiz, ama güçlü bir yolculuk sunuyor. Film, varoluşçu felsefenin ana temalarına odaklanarak, bireyin anlam arayışı ve özgürlüğü konularını ele alıyor.

Günlük Rutinlerin İçindeki Derinlik

Filmde, ana karakterin yaşamı basit, tekrar eden rutinlerden oluşur. Her gün aynı işleri yapar, aynı sokaklarda yürür ve tanıdık yüzlerle karşılaşır. Bu gündelik tekrarlar, Jean-Paul Sartre’ın varoluşçu felsefesindeki "saçma" kavramını anımsatır. Sartre'a göre, hayatın kendisi özünde anlamsızdır; insanlar, yaşamın boşluğunu doldurmak için sürekli anlam arayışı içindedir. Perfect Days" de bu varoluşsal boşluğu resmeder; karakter, kendine dışarıdan bakıldığında monoton görünen bir hayat sürse de, her anın içinde derin bir anlam arayışındadır.

Özgürlüğün Keşfi

Varoluşçu filozoflar, bireyin özgür olduğunu ve bu özgürlüğün aynı zamanda bir yük olduğunu savunurlar. Sartre, insanın her an seçimler yaparak kendi varoluşunu yarattığını öne sürer. Filmdeki karakter de, görünüşte sıradan olan bu rutinlerin içinde özgürlük arar. Sıradan hayatının içinde bile, küçük tercihler yaparak kendine bir anlam dünyası kurmaya çalışır. Bu özgürlük, modern hayatın karmaşasında kaybolan birey için bir direniş biçimidir. Karakterin rutinleri, aslında onu zincirleyen değil, özgürlüğüne giden bir yol olarak sunulur.

Yalnızlık ve İnsanın Kendiyle Yüzleşmesi

Varoluşçuluk, bireyin yalnızlığına ve kendi varlığıyla yüzleşmesine sıkça vurgu yapar. "Perfect Days" de, ana karakterin yalnızlığıyla baş başa kaldığı anlarla doludur. Yalnızlık, bu filmde sadece bir fiziksel durum değil, karakterin kendisiyle, geçmişiyle ve geleceğiyle yüzleştiği bir metafor haline gelir. Heidegger'in "varlık" üzerine düşünceleri gibi, filmde de karakter, yalnızlık anlarında kendi varoluşunu ve dünyadaki yerini sorgular. Bu sorgulama, izleyiciyi de benzer bir düşünce sürecine iter; kendi yaşamımızın anlamını ve neden burada olduğumuzu düşünmeye sevk eder.

Anlam Arayışı ve Kabulleniş

Filmin belki de en çarpıcı yanı, karakterin anlam arayışının kesintisiz ama sessiz bir şekilde devam etmesidir. Hayatının sıradanlığı içinde, her küçük an, yeni bir anlam katmanı arama çabasıdır. Ancak bu arayış, bir noktada bir kabullenişe dönüşür. Varoluşçu filozofların "anlamsızlık" karşısında insanın tepkisini tartıştığı gibi, filmde de karakter, hayatın özünde bir anlamı olmadığını kabullenir. Fakat bu kabulleniş, bir teslimiyet değil, özgürlüğe giden bir adımdır. Camus'nün "Sisifos Söyleni"nde Sisifos'un taşını her defasında yukarı yuvarlaması gibi, karakter de hayatın yüklerini taşımaya devam eder, ama bu yüklerin altında ezilmez; aksine, onların varlığıyla anlam bulur.

 Sonuç: Sessiz Bir Direniş

" Perfect Days," varoluşçu felsefenin sade, ama derinlikli bir anlatımını sunan bir film. Karakterin günlük rutinleri, yalnızlığı ve özgürlük arayışı, hayatın saçmalığını kabul ederken aynı zamanda onu anlamlı kılmaya çalışan bir bireyin hikayesidir. Film, büyük dramatik olaylara yer vermeden, sessiz bir direnişin, hayatı kucaklamanın ve bireyin kendi varoluşunu inşa etme mücadelesinin bir yansımasıdır.

Bu anlamda, "Perfect Days" izleyiciye basit gibi görünen anların, derin bir varoluşsal anlam taşıyabileceğini hatırlatır. Film, hayatın özündeki saçmalığı kabul etmenin ve bu kabul üzerinden özgürlüğü bulmanın bir yolu olduğunu gösterir.